“Is een boterham kaas ongezond, mama?”

Mijn jongste kwam thuis met een brochure, gemaakt door indrukwekkende organisaties. ‘Geen rommel in de trommel’ heet het, deel van een campagne om gezond eten bij kinderen te stimuleren. Ik vind het een goed idee om via deze communicatie te laten zien wat gezond eten is en ouders en kinderen te inspireren om gezonde alternatieven in de broodtrommel te stoppen. Tot dusver.

Eén beeld verpest de rest

Waar ik me rot van schrok, en eerlijk gezegd ook een dag lang boos om ben geweest, is de afbeelding die mijn jongste triggerde om de vraag te stellen of een boterham met kaas ongezond is. Het is het eerste wat ik zag (want het werd voor m’n neus geschoven) en heeft m’n hele mening over de rest van het boekje gekleurd.

Want er staan verder best handige tips in. Maar nee, een boterham met kaas is niet perse ongezond. Ik zag opluchting op haar gezicht. “Gelukkig mama, want die groene boterhammen ga ik écht niet eten.”

Maar ben ik de enige?

Ik heb andere ouders gesproken, ik heb kinderen gesproken en voel maar één ding: eten wordt beoordeeld of veroordeeld. En volgens mij is het juist de bedoeling om een gezonde relatie met eten te stimuleren! ‘Wist je dat je een boterham met kaas kan afwisselen met een boterham met ei?’ voelt toch heel anders? Bovendien zijn er toch wel meer alternatieven voor brood met beleg dan brood met ander beleg?

De les die ik hieruit wil meegeven is: denk heel goed na over je boodschap. Maar écht heel goed. Wat wil je ermee bereiken? Hoe komt het over? Heb je je doelgroep mee laten kijken?

Ik schreef een post voor LinkedIn

… And the crowd went wild! Ik kreeg zoveel reacties dat ik bijna heel de dag bezig ben geweest met reageren. Hier had ik geen rekening mee gehouden! De ‘likes’ en reacties druppelden een week later nog binnen.

Het viel me op dat bijna alle reacties een andere invalshoek hadden. De één reageerde vanuit diens eigen situatie. De ander dacht na over armoede. Het is niet makkelijk om gezonde keuzes te maken als je beurs niet zo dik is. Het NRC publiceerde er op 22 september een artikel over (voorheen gratis te lezen).

En een derde denkt na over duurzaamheid. En dan heb je nog die vakgekkies die nadenken over hóe het wordt gecommuniceerd. Dat geeft natuurlijk ook aan hoe een klein stukje tekst op heel verschillende manieren kan worden opgevat.

Wat kun je hiervan leren?

Het lijkt zo simpel. Voordat je iets met alle goede bedoelingen de wereld in helpt, met name over gevoelige onderwerpen, check dan dit:
✅ Wie spreek je aan?
✅ Met wie heb je precies te maken? Is er één persona of meer?
✅ Wat wil je dat ze doen?
✅ Wat wil je er precies mee bereiken?
✅ Hoe moeten zij zich voelen?

En als je je tekst eenmaal hebt geschreven, check dan ook nog even:
✅ Hoe komt het over op (verschillende persona’s in) mijn doelgroep?
✅ Kun je alvast wat mensen mee laten kijken?

Het precies goed doen, is heel erg moeilijk. Maar als je deze checklist met een open gedachte langs loopt, kom je vast al een eind.